iddia

is. <ər.>

1. Tələb. <Ağamərdan:> Siz də mənim yerimə razı olub, hakimi-şər yanına adam göndərib bildiribsiniz ki, Hacı Qafur tapşırdığı pulu onun bacısına verməsin ki, onunla iddianız var. M. F. A.. İddia etmək (eləmək) – tələb etmək, istəmək. . . O səbəbə Xudayar bəy Zeynəbi boşamazdı ki, qorxurdu şərir adamların birisi Zeynəbi ala və başlaya Xudayar bəydən səğirlərin mal-mülkünü iddia eliyə. C. M.. Səfər qardaşının qanını bütün kənddən iddia edirdi. S. S. A..

2. Haqlı-haqsız bir fikrin üstündə inad etmək, bir şeyi başqalarına da qəbul etdirməyə çalışmaq. Mirzə Cəlil iddia edirdi ki, Pəri arvadın dili baldan şirin, xasiyyəti çox mülayimdir. Ə. Vəl..

3. Özünə isnad etdiyi bir keyfiyyətin, sifətin başqaları tərəfindən də qəbul və təsdiqinə çalışma, özü haqqında böyük fikirdə olma. İddiası böyükdür. Böyüklük iddiasında olmaq. Çirkin olduğu halda gözəllik iddiasındadır. İgidlik iddiasında olmaq. – Seyr edib boş iddiadan başqa bir şey görmədim. H. C.. İddiaya (. . . iddiasına) düşmək – . . . xəyalına düşmək, xəyalında olmaq, . . . xəyalından keçmək, . . . iddiasında olmaq. Firontək iddiayə düşsəm nə əcəb; Çox zövqlidir abü havası Misrin. S. Ə. Ş.. Bu bir Allah vergisidir ki, hər qələm əhlinə nəsib olmaz, hər ədiblik iddiasına düşəni məsud qılmaz. F. K.. <Nemət kişi:> Bu cür qəhrəmanlıq iddiasına düşənin yəqin kəlləsi boşdur. M. Hüs..

4. Lovğalıq, təşəxxüs, təkəbbür, özünü yüksək tutma. İddia eləmək (satmaq) – lovğalanmaq, təşəxxüslənmək. İddia eləmə, Vahid, quru bir canın var; Onu da sən gərək öz yarına qurban edəsən. Ə. V..

◊ İddiası yerə-göyə sığmamaq – çox lovğa, təşəxxüslü, özü barəsində çox böyük fikirdə olan adam haqqında. <Salmanın> ağardığını, əl-ayağa düşdüyünü görən Şirzad düşündü: iddiası yerə-göyə sığmırsa da, özü yaman qorxaqdır. M. İ..